Nasze również takie były. Pisanie statutu i powołanie Fundacji do życia aktem notarialnym były chyba jednymi z łatwiejszych spraw; udało się to zrobić dzięki pomocy znajomych. Trudności pojawiły się później. Zgodę na zarejestrowanie Fundacji musiały wtedy wydać aż cztery ministerstwa: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Ministerstwo Finansów, Ministerstwo Zdrowia i Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Formalności, niestety trwały bardzo długo, a nam zależało na czasie - chcieliśmy jak najszybciej móc pomagać.
Dopiero w marcu 1990 roku Fundacja została wpisana (pod numerem 405) do Centralnego Rejestru Fundacji. Wtedy dopełnione zostały ostatnie formalne wymogi i mogliśmy działać!
Przez ćwierć wieku zmieniliśmy się i rozwinęliśmy naszą pierwotną misję. Kiedyś naszym głównym celem było upowszechnianie wiedzy na temat hipoterapii i realizowanie wzorcowych zajęć. Potem hipoterapia stała się elementem programu kompleksowych zajęć terapeutycznych dla dzieci niepełnosprawnych, równolegle realizowaliśmy projekty edukacyjne i wspierające rodziny z niepełnosprawnymi dziećmi. Z czasem poszerzyliśmy nasze cele i działania, skupiając się na szeroko pojętym rozwoju młodych osób niepełnosprawnych.
Od lat prowadzimy działania integracyjne (między innymi w integracyjnym teatrze "Kucyki"). Jednak doszliśmy do wniosku, że to za mało. Chcemy czegoś więcej; z dwóch odrębnych światów - osób sprawnych i osób niepełnosprawnych - chcemy budować jeden, uniwersalny, dla wszystkich. W przygotowaniu naszych młodych podopiecznych do dorosłego życia potrzebna jest realistyczna ocena ich potencjału, a także determinacja do przełamywania wszelkich barier, zarówno realnych, jak i mentalnych. Dlatego nie zajmujemy się już tylko terapią, ale podejmujemy działania pokazujące, że można i należy dążyć do włączania osób niepełnosprawnych we wszelkie aktywności. Stąd między innymi nasz projekt “Moda bez Ograniczeń” - pracujemy nad samoakceptacją i motywacją osób niepełnosprawnych, pracujemy nad zmianą myślenia (obu stron - osób sprawnych i niepełnosprawnych). Bo świat jest przecież dla wszystkich.
