Najczęstszym zagrożeniem dla chorego leżącego są odleżyny. Powstają one niekiedy błyskawicznie wskutek niezmieniania pozycji czy uszkodzenia naskórka pod wpływem zanieczyszczenia moczem. Tak więc bardzo ważna jest częsta zmiana pozycji chorego oraz odpowiednia higiena.
Długotrwały ucisk na tkanki powoduje zaburzenie ukrwienia, a to z kolei prowadzi do owrzodzenia martwiczego zwanego odleżyną. W pierwszym etapie tworzenia odleżyny dochodzi do lekkiego zaczerwienienia, które blednie pod wpływem ucisku. Następnie zaczerwienienie zmienia swoją postać do nieblednącego pod wpływem ucisku, aż w końcu w miejscu zaczerwienienia powstaje rana, która zaniedbana coraz bardziej się powiększa i pogłębia sięgając wewnętrznych tkanek i narządów. Zaawansowanego stopnia odleżyny sięgają mięśni, stawów i kości.
Jak leczyć odleżyny?
Każdy opiekun znając czynniki ryzyka powinien określić w jakim stopniu dotyczą jego podopiecznego i zależnie od stopnia zagrożenia podjąć odpowiednie działania profilaktyczne.
Pamiętaj – zachęcaj i motywuj chorego do samodzielnego poruszania się, regularnie zmieniaj jego pozycję ciała – co dwie trzy godziny. Przy zmianie pozycji stosuj łatwoślizgi i płócienne prześcieradła. Stosuj materace przeciwodleżynowe i różne udogodnienia – przydatne będą wałki i poduszki.
Dbaj o czystość skóry i dokładne jej osuszenie po pielęgnacji oraz chroń ją stosując odpowiednie kremy.
Obserwacja
Obserwuj okolice tych części ciała które są najbardziej narażone na powstanie odleżyn:
- okolice potylicy,
- okolice łopatek i łokcie,
- okolice kości krzyżowej i guzicznej,
- okolice stawu biodrowego,
- kolana – głównie w miejscu styku kolan, pięty i kostki u stóp.
Oklepywanie
Aktywizuj skórę u chorego poprzez oklepywanie (pamiętaj aby dłoni złożyć w tak zwaną łódkę nie używaj całej dłoni), otrząsanie, masowanie i nacieranie. Obserwuj ogólny stan chorego.
